පිච්ච මලක් දකිමි මම
නිබදවම සිහිනයක..
ඒ සිහිනයේ නුඹයි
මගේ සුදු පිච්ච මල...
නෙතු ඇරෙන කනිසමේ
ඇද හැලෙයි කදුලු කැට..
පියවි සිහියට නැගී
අපට අප නොසතු බව...
ඉතින් ඒ සිහිනයේ
නිබදවම සරන්නට
මට සිතේ නොනැවතිම
නෙතු පියා ගෙන ඉන්න..
පියවි ලෝ සත්යයේ
සෝ සුසුම් ගෙනේ මට
ඒත් ඇයි.....? හැමදාම
නුඹ එන්නෙ සිහිනයට....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment